Thomas More College - herinneringen

Thomas More college 1966-1972: herinneringen en fotos (geen logische volgorde)

Klik op de foto voor groter formaat en namen


1969 - Feest bij Cherie Goewie	1966 - Sportdag	1971 - Andere trip naar Amsterdam	1966 - Trip naar de Keukenhof	1967 - Toneelstuk De Pil

1967 - Surprise avond	1971 - Pax Christi	1966 - De patatzaken in de buurt	1967 - Klasseavond van 1b	1967 - Een klassefuif

1971 - Trip naar het Evoluon	1971 - Groepsfoto met hr. Blokland	1967 - Het docenten voetbalteam	1967 - Kerstlunch	1967 - De Directeursdag

1968 - Feest bij Willem Jan thuis	1967 - Afscheid van Hr.van Kraaij	1968 - Het TMC fotoboekje	1970 - De Smaakmakers van Calvé	1970 - Feestavond in de aula

1970 - Klassefuif bij bakkerij De Groot in Wateringen	1970? - Printed matter	1970 - School Volleybal toernooi Kerstmis	1970 - Toneelstuk Andorra	1970 - Carnaval in de aula

1971 - De eindexamen stunt	1971 - Carnaval	1972 - Vier echte sfeerfotos	1972 - De lerarenkamer	1971 - Toneelstuk "Je kunt het toch niet meenemen"

1971 - Sinterklaas	1971 - Trip naar Amsterdam met van der Wildt	1971 - Het dames voetbal elftal	1972 - Pannekoeken na de modeshow van 1972	1972 - De werkweek van 5A in Bakkum

1972 - Modeshow eindexamenstunt	1972 - Werkweek van 5Havo in Hilvarenbeek	1967 - De sportdag	2008 - Prenten van Vincent Mom	1970 - Pete's Blues Band

1966 - Het Sinterklaasfeest	Div - Diverse losse foto's	Div - Diverse documenten	2008 - Luchtfotos van wat er over is van het TMC

De lift - De lift was uitsluitend voor docenten, dat was heel begrijpelijk want hij was zo klein dat het voor de docenten al een probleem was om allemaal aan de beurt te komen, laat staan voor 900 leerlingen.
Al spoedig bleek dat er uitzonderingen waren : met een goed verhaal, op het juiste moment enig gekreun van de pijn en vooral een briefje van je ouders, kon een zgn. liftbriefje geregeld worden. Ik zie nog Peter van de Bor de trap afstormen, luid roepend 'hee Marselis, ik heb een liftbriefje bij Scholtes geregeld!'. Ik meen me te herinneren dat Peter het liftbriefje weer heeft moeten inleveren. (Ben Marselis)
Ik weet niet meer met wie ik was maar we hebben een keer de lift volgestouwd met fietsen. Om te zorgen dat het snel opgemerkt zou worden heb ik er ook een rookbom bijgedaan (die maakte ik in die tijd wel eens). Ik heb er echter nooit meer wat over gehoord. Ik denk dat we tijdig op de vlucht zijn geslagen. Wat ik ook uithaalde, ik kwam er altijd goed vanaf. Ik heb alleen een paar keer de fietsenkelder moeten aanvegen. Ik heb ook een keertje bij van Wijk op de kamer iets moeten bekennen wat ik niet gedaan had. Dat was de snelste manier om weer uit die kamer te komen.(Theo van Veen)

De intercom - Elk lokaal had een intercom-installatie, waar ‘s morgens via een irritante piep de leraren aan de secretaresse moesten doorgeven welke leerlingen afwezig waren. Op een ochtend tijdens de geschiedenisles van de Hr. Tomassen werd kort daarna voor een tweede keer gebeld en Tomassen pakte de hoorn van de intercom op en riep: "nou, Maria (dacht ik dat ze heette, maar ik weet het niet zeker), nou wordt je toch echt vervelend……. O, bent u het meneer De Wildt…..ja, zegt u het maar…". (Paul Kester)

Roger Trafford - Ben ben ik nu de enige die zich deze man kan herinneren? Het was een groot kunstenaar hoewel je na een half uur toch begon te verlangen naar de pauze. Hij vertolkte 'A Christmas Carol in prose' door zelf alle personen te zijn. Als hij Scrooge was dan was hij een miezerige vrek met een bijbehorende stem en als hij die anderen was (tja, vergeten hoe ze heetten) dan was hij ineens heel anders. De leraren engels zaten vooraan, met Geldof als leider, en wij erachter als toegewijd publiek. Hij kwam ieder jaar en hij deed dit op veel scholen. Onze school heeft, en niet als enige, meegemaakt dat hij vloekend achter de coulissen verdween omdat we een niet serieus genoeg publiek waren. Dat zal wel most enbarassing geweest zijn voor de docenten! Echt waar, er is ergens een foto van Roger in action, ik heb 'm niet, wie wel!? (Ben Marselis)
Die avond met Roger Trafford kan ik mij nog wel herinneren. Op verzoek van Geldof verzorgde ik die avond namelijk samen met ? de toneelgordijnen; die moesten tijdens dat optreden regelmatig open en dicht. Dat ging op aangeven van Roger Trafford zelf. Op enig moment deden we de gordijnen open; er was geroezemoes en gelach in de aula en nog voor dat hij één woord had gezegd moesten de gordijnen weer dicht. Hij was op dat moment 'really pissed off, to put it mildly'. Het heeft dacht ik ook wel even geduurd voordat hij weer verder wilde gaan. Volgens mij ging hij pas door nadat Geldof de zaal vermanend had toegesproken. Overigens kan ik mij ook wel een actie foto ervan herinneren, in ieder geval uit de schoolkrant.(Fred van Veen)

Buskruit verhalen - Bij het zien van het scheikundelokaal moest ik direct denken aan die keer dat onze scheikundeleraar buskruit ging maken m.b.v. een vijzel en daarbij de legendarische woorden sprak: "Eigenlijk moet ik hier ik een kippenveer voor gebruiken", en daarna was het ....boem!!! (Jan van der Kleij) Volgens Paul Kester en Theo van Veen was dit met Verhaaren (die was toch ex-landmacht?).
Van Eekhout kan ik me nog levendig de laatste les herinneren. Hij had als afsluiting van het jaar buskruit gemaakt en dat stond klaar op die lange "toonbank" in het scheikundelokaal. Een deel van de klas mocht een proefwerk overmaken (als ze dat wilden) en hij ging proefwerken nakijken. De rest van de klas mocht zelf bekijken wat ze gingen doen. En dat deden we dan ook. We konden vrijelijk uit het hok met chemicalien stoffen pakken waarvan we echt niet wisten wat ze deden (zoveel hadden we nou ook weer niet geleerd) en deden die stoffen bij het buskruit. Eekhout bleef vriendelijk glimlachen en maakte zich absoluut geen zorgen om hoe het af zou lopen. Aan het eind van de les werd het aangestoken. Degene die wisten wat erbij gestopt was hadden zich al goed verscholen onder hun bank. De vuurbal was behoorlijk. Dat was inderdaad niet alleen buskruit. Het lokaal stond in een keer vol rook maar er waren geen slachtoffers. En toen kwam de Wildt binnen. Die wist zich absoluut geen raad met de situatie en besloot dat het het beste was om gewoon maar weer weg te gaan. Ik kan me niet voorstellen dat in deze tijd zoiets nog mogelijk zou zijn.(Theo van Veen)

Op zaterdag naar school - In 1966 en 1967 was zaterdagochtend naar school heel gewoon. Alhoewel, wij hadden dan handarbeid, Frans en een uurtje Opa Pennock zoals dat heette en dan vroeg je je af of dat nou zo nodig was. Het grote gevoel voor humor van Pennock vergoedde veel. (Ben Marselis)
Klas 5A van 1972 is zelfs een tijd vrijwillig op zaterdagochtend naar school gegaan omdat we het laatste HBS-jaar waren en er dus niemand mocht zakken. Aangezien we enorm achter waren met Handelswetenschappen omdat we het jaar daarvoor geen les hadden gehad wegens ziekte van de leraar (die nooit meer is teruggekomen) heeft onze klasseleraar Van der Wildt, tevens onze economie en handelswetenschappendocent in dat laatste jaar, ons op zaterdag bijgespijkerd. Hijzelf herinnert zich dit als 'het kippenhok'. Verder konden we nog wat andere lessen volgen, zoals Frans en Duits. Die leraren zullen er wel goed voor betaald zijn maar toch! Ik kan me leukere dingen voorstellen op de zaterdagochtend dan les geven aan dat stelletje ongeregeld.(Astrid Lawson)
Ik was met Jacques op zo'n zaterdagmorgen eens aan het spijbelen maar het was zo koud dat we van ellende maar weer naar school gingen. (Aad Schijf)

Tijdloos - Manus van Alles, de winkel van Kees Arkenbout. De meningen verschillen of hij naast grammofoonplaten en stripverhalen ook nog tijdschriften met zo hier en daar een paar blote borsten verkocht. Jan-Willem denkt van wel : "Manus, die winkel van die vieze boekjes, dat was onze strip winkel waar we (Henk Zieverink, ik en ????) maandelijks de Amerikaanse MAD scoorden! Humor won toen van sex bij ons !!"
Peter van de Bor is het vergeten :"de platenzaak van Kees, waar ik nog eens een LP heb gewonnen omdat ik ongewild het laagste puntenaantal op zijn flipperkast had behaald".
Kees heeft bij veel mensen een grote indruk achtergelaten. Henkus Schumacher: "Kees Arkenbout die met zijn Manus van Alles op de Groene Zijde zat, was een goede vriend van me. Ik woonde op de Hengelolaan, vlak om de hoek, en ging regelmatig buurten en kijken of-ie wat leuks had. Ik kocht er mijn tweede hands strips en m'n Bob Evers pockets en af en toe een LP.
Omdat ik er veel kwam, kon ik ook voor een gulden een plaat "lenen/huren" en er een bandopname van maken. Zo heb ik heel veel te gekke, progressieve muziek leren kennen en veel van die muziek draai ik nog steeds regelmatig, zij het dan nu in MP3 vorm.
Kees is inmiddels overleden, helaas. Ik heb goede herinneringen aan hem. Hij heeft mij ook de beginvoorraad voorgeschoten toen ik in Groningen in 1973 een stripzaakje wilde beginnen. Kees is later met zijn strip/platenzaak uit de Groene Zijde weggegaan en is een platenzaak begonnen ergens in de Nieuwstraat of zo".
Theo van der Linden, die ook op het Thomas More heeft gezeten, heeft een lied geschreven over Kees Arkenbout, Manus van Alles : YouTube. Kijk ook op de site van Theo (met dank aan Henkus)

Een we zoeken nog informatie (en fotos!) over :

De tekst van 'de zin' van meneer Lourens - gevonden augustus 2022, met dank aan Olga Matthijssen Nieuw in 2022
Het klasseboek
Woodstock in Eurocinema